کیمری ها

رقیه بهزادی: کیمری ها(1)
در منابع آشوری، از آنان به عنوان «گیمیرایی ها» یاد شده و نام آنها را نیز با «جومر» پسر «یافث» در تورات، یکسان میدانند.
در اسناد آشوری و یونانی، کیمری ها را گاهی با سکاها یکی دانسته اند. نوشته اند که این قوم پیرامون دریای «آزوف» در شمال دریای سیاه می زیستند و نام آنها هنوز در شبه جزیره «کریمه» به چشم میخورد. استرابون میگوید که آنان از طریق «بالکان» و «داردانل» به آسیای صیر رفتند؛ به قول «هرودوت» از سوی قفقاز بود. معمولاً زبان آنان را تراکیایی یا ایرانی می دانند؛ لا اقل فرمانروایان ایرانی داشتند.نام مشهورترین فرمانروایان آنها ایرانی بود، مانند :تئوسپا(teospa)، توگدامه (tugdamme) (که هرودوت آن را لوگدامیس(lygdamis)می نامد) و فرزندش سانداختشتر (sundakshatra).

یادداشت{از امید عطایی فرد}:
همانندی «تئوسپا» با «توس» یا «تهماسپ» چشمگیر است. با نگرش به این چیستان که گاهی تورانیان در شمال غربی ایران نمودار شده اند(مانند گرفتاری افراسیاب در «بردع» قفقاز) یادآور میشویم که یکی از قوم های کیمری به نام توری(tauri) خوانده میشد.همچنین نامهای «تروا» و «تراکیه» را نباید از نظر دور داشت.
سیندی ها(sindians) نیز قوم دیگری از کیمری ها بودند که شاید بعدها در افسانه آلسکاندر مقدونی با سندی های هندوستان اشتباه گردیدند. برخی از یادمانهای کیمری ها بسیار همانند با هنر نامدار لرستان است.
«گیرشمن» کیمریان را از اقوام ایرانی الاصل میداند که همراه سکاها به آسیای صغیر، سوریه و فلسطین پیشروی کردند.(2)

پی نوشت:
1.گاهنامه چیستا،خرداد 1369
2.ایران از آغاز تا اسلام، 97

برگرفته از:
کتاب ایران بزرگ،رویه 92 و 93،پژوهش امید عطایی فرد.انتشارات اطلاعات