ایران اجتماعی:
• قوم پرستی و منطقه گرایی باید برای همیشه از ایران رخت بندد و ایران تنها دارای یک قوم به نام «ایرانی» باشد. برای نمونه، ما «کرد ایرانی» نداریم بلکه «ایرانی کرد» داریم که در کشورهای همسایه پراکنده اند و زیستگاه ایشان نشانه مرزهای ایران است. کسانی که خود را «ترک» میخوانند و نه «آذری»، باید از ایران به بیابانهای ترکستان تبعید شوند.
• از آمیزش و پیوستگی فرهنگها و سنتها و آیینهای بومی و ملی ایرانیان، یک فرهنگ واحد ایرانی پدیدار کنیم.
• رهبری هرگونه جداسری و تجزیه طلبی بیدرنگ با کیفر اعدام روبرو شود.
• موسسات به تمام معنا غیرانتفاعی و نهادهای خیریه باید از پشتیبانی دولت برخوردار باشند.
• به جای زندان، اردوگاه و یا دهکده بازآموزی برای زندانیان ایجاد شود.
• مسئولیت کاریابی و اشتغال بزهکاران پس از آزادی، با دولت است. زیرا مردم دیگر به این تبهکاران اعتماد ندارند و کاری به ایشان نمیدهند.
• تاسیس هرچه بیشتر مراکز فرهنگی و تفریحی و ورزشی برای جوانان.
• آموزش ملی از طریق رسانه ها در زمینه آداب اجتماعی و احترام همگانی.
• اختصاص اجباری بخشی از ساعات و ستونهای همه رسانه‌های صوتی و تصویری و کاغذی به آموزشهای فرهنگی و اجتماعی.
ایران اقتصادی:
• استانها میتوانند از خودمختاری اقتصادی برخوردار باشند و هر گونه نظام مالی را برگزینند.
• از صنعتی شدن مناطق و بومهای سرسبز ایران مانند شمال کشور و غیره، به شدت باید جلوگیری شود و این فرآیند در نقاط خشک و بیابانی انجام بگیرد.• با بررسی فراورده‌های طبیعی و تواناییهای بومی در هر گوشه از ایران، برنامه‌ای درست و ژرف برای تولید ارایه شود. دلالی و واسطگی را باید ریشه‌کن کرد.
• بانک مرکزی هر سال به یادبود یکی از شاهان و بزرگان ایران زمین، سکه‌ای زرین ضرب میکند.
• چکهای بانکی تاریخدار پس از خوردن مهر تایید بانک، با آسودگی در اختیار مردم قرار بگیرد و بانک موظف به نقدکردن این چکها باشد. بانک مربوطه با ضمانتها و چاره‌اندیشی‌هایی میان خود و دارنده دسته چک، میتواند در صورت خالی بودن وجه چک، با همکاری نهادهای قضایی، وجه مزبور را از دارنده چک دریافت کند.
• وزارت دارایی هر سال بطور شفاف و روشن، فهرست مالیاتهای دریافتی را در پایگاه رایانه‌ای خویش منتشر میکند تا هیچ شخص حقیقی یا حقوقی نتواند با رشوه و زدوبند، حق دیگران را پایمال کند. نام و میزان درآمد و میزان مالیات همگان باید آشکار باشد.
• دولت باید به قشرهای فقیر و کم‌درآمد، یارانه و حقوق ازکارافتادگی و بیمه درمانی (بدون دریافت حق بیمه) بپردازد. شناسایی این گروه‌ها از محل زندگی و میزان درآمد آنان، و نیز همیاری «سازمان بازرسی کشور» میسر میشود. از پرداخت یارانه به توانگران و مرفهان باید خودداری شود.
• تاسیس یک نهاد خیریه ملی به نام «بنیاد مردم ایران».
