به سوی ایران بزرگ (2)

زبان پارسی:

> شاهنامه خوانی از دبستان تا دانشگاه
> فراهم آوردن واژه نامه های فارسی به فارسی و غیره. بهره گیری از لغتهای گویشهای محلی در زبان ملی ایران.
> ادغام گویشها و واژه‌های محلی در زبان ملی و رسمی و فرا قومی پارسی (زبان ایرانی)
> کرسی های جهانی زبان پارسی (در درجه نخست در کشورهای همسایه)
> ساختن برابرهای پارسی در برابر کلمات بیگانه

واحدهای پول:

نام واحدهای پولی: تومان و ریال، ایرانی نیست. برای اسکناس، نام «پارسیک» یعنی اسم کهن و بین‌المللی ایران، پیشنهاد میشود که برابر با یک دلار آمریکا باشد. هر اسکناس پارسیک برابر با ده سکه «درم» میگردد.

سکه‌های طلایی که ضرب میشود، به نام «زریک» یعنی سکه زرین هخامنشیان خوانده شود. (یک زریک/نیم زریک/ربع زریک)

بر روی سکه ها و اسکناسها نقش زرتشت و کورش و داریوش و ارشک و اردشیر بابکان و انوشیروان و فردوسی و شاه اسماعیل صفوی و نادرشاه افشار و ... در الویت است.

یادبودها و نامگزاری ها:

 نامگزاری میدانها و خیابانها به یاد بزرگان میهن پرست و پرهیز از جهان وطنیهای سرخ و سیاه.
* در همه شهرهای ایران نام زرتشت و کورش و اردشیربابکان و فردوسی و ...  باید بر خیابانها باشد. در هر شهری، نام همه بزرگان میهن دوست آنجا بر خیابانها و میدانها نهاده شود.
* تجدید چاپ تمبرهای میهنی عصر پهلوی و تمبرهای نوین درباره مشاهیر ایران بزرگ.
* ساخت و نصب تندیس بزرگان در جایهای مناسب.

آموزش و پرورش:

مکان آموزشگاه‌ها تا حد ممکن باید به دور از آلودگیهای هوا و صدا باشد. در برنامه نوین آموزشی، دوره موسوم به «راهنمایی / متوسطه» حذف میگردد. کتابهای درسی بر پایه ناسیونالیسم ایرانی و پاسداشت فرهنگ باستانی خواهد بود. مطالب بیهوده و غیرلازم حذف میشود. میکوشیم تا به محصلان درس زندگی و وطن پرستی و دانشهای سودمند بدهیم. از جدیدترین روشهای آموزشی که با فرهنگ و واقعیات جامعه ایرانی همخوانی داشته باشد، بهره میبریم.
برنامه آموزشی، دربردارنده سه دوره است به نامهای:
 آموزش پایه (دبستان: ۷ تا ۱۳ سالگی)
دبستانها باید مختلط (دخترانه ـ پسرانه) باشد. کم کردن حروف خط فارسی و شکیل‌تر شدن الفبا. پارسی نویسی و پارسی گویی را از همین دوره باید به دانش‌آموزان یاد داد. کتاب اول دبستان در قطع رحلی و با فضای کافی برای درشت نویسی کودکان، طراحی میشود. آموزش باید همراه با موسیقی و شعر باشد.
 آموزش میانه (دبیرستان: ۱۴ تا ۱۷ سالگی)
حذف زبان عربی و قرآن از آموزشهای پایه و میانه. در این دوره، دبیرستانیان رشته تحصیلی خود را به دقت، و بر پایه توانایی و استعداد خود، برمیگزینند. کتابهای چهار سال درسی در یک جلد، صحافی و ارایه میشود.
 آموزش پیشرفته (دانشگاه: ۱۸ سال به بالا)
أ‌. دانشجویان باید بتوانند از همه تالارها و امکانات دولتی بهره‌مند شوند.
ب‌. همپا با پیشرفتهای فنی و علمی جهان، میبایست دانشکده‌های نوین تاسیس شود.
ت‌. بنیان دانشکده ایران شناسی با شاخه‌ها و رشته‌هایی چون: شاهنامه شناسی، اوستاشناسی، زبانهای باستانی، گویشهای ایرانی، تاریخ ایران، ادب ایران، باستانشناسی و....
ث‌. بنیان دانشگاه کشورداری برای وزیران و مسئولان دولتی.

سال تحصیلی:

سال درسی باید از هفتم فروردین آغاز شود و همسو با سال طبیعی باشد.
7 فروردین تا ۱۳ تیر (جشن تیرگان)
 تعطیلات تابستانی: از ۱۳ تیر تا ۴ شهریور (جشن شهریورگان)
 ادامه سال تحصیلی: از ۵ شهریور تا ۳۰ آذر (شب یلدا)
 تعطیلات زمستانی: از ۱ دی تا ۲ بهمن (جشن بهمنگان)
 ادامه سال تحصیلی: از ۳ بهمن تا ۳۰ اسفند
 تعطیلات نوروزی: ۳۱ تا ۳۵ اسفند (پنجه) + از ۱ فروردین (نوروز) تا ۶ فروردین (روز ملی)

پرورش و تربیت بدنی:

پرورش و ورزش نباید به عنوان زنگ تفریح دانسته و تلقی شود. از همان سالهای نخست مدرسه باید توانایی و استعداد بچه‌ها (این ورزشکاران و رزمندگان آینده) شناسایی و کشف شود.
در برنامه‌هایی هفتگی و ماهیانه، دانش‌آموزان و دانشجویان باید بتوانند از امکانات و وسایل ورزشگاه‌ها بهره ببرند.
آموزش کشتی و ورزشهای رزمی در مدارس اجباری است.
ساعت آغازین دبستان: <۶ ماه نخست سال: ۷/۳۰ بامداد> <۶ ماه دوم سال: ۸ بامداد>
ساعت آغازین دبیرستان و دانشگاه: <۶ ماه نخست سال: ۷ بامداد> <۶ ماه دوم سال: ۷/۳۰ بامداد>