:
هرمز نامه
{سوشیانت مزدیسنا}
{سوشیانت مزدیسنا}
ایزد آسمان من
زمزمه ی زبان من
نام تو بر لبان من
هرمز یارسان من
پیر من و مغان من
آتش جاودان من
روشن خان و مان من
هرمز یارسان من
آزر زرنگار من
افسر شهسوار من
داور دیو زدار من
هرمز یارسان من
.
نور سپیتمان من
همای آشیان من
سروش هر شبان من
هرمز همزبان من
پیامبر از تو بشنید
مهر تو بر دلش دمید
تا که به راز تو رسید
هرمز همزبان من
زریر چو کرده ماندگار
کیش تو را به یادگار
دشمن دینت خوار و زار
هرمز همزبان من
.
جان جهان را تو نوید
رام روان را تو امید
شادی و عشق از تو پدید
هرمز گل ستان من
از تو شده جهان، جوان
آهوی جان من دوان
به راغ و دشت بیکران
هرمز گل ستان من
نوشیده جم ز جام تو
پوییده ی پیام تو
گشته جهان به کام تو
هرمز گل ستان من
.
ایزد ایزدان تویی
تاج سر کیان تویی
مرهم مردمان تویی
هرمز دل ستان من
نغمه ی هر مغانه یی
باده ی هر بغانه یی
چهچه ی چغانه یی
هرمز دل ستان من
یاور و سرورم تویی
دو چشم بر درم تویی
همای بر سرم تویی
هرمز دل ستان من
.
جان و تن و روان من
آینه ی جهان من
فروهر و توان من
هرمز بو ستان من
پاکیزه دل ، فروتنی
شاه جهان، وهومنی
خور و مهی به هر تنی
هرمز بو ستان من
فشان فروغ مهر خود
نشان، تو تاک چهر خود
مِی بدهی به یار خود
هرمز بو ستان من
.
شنو نوای زار ما
بیا بدین دیار ما
بشو دوباره یار ما
هرمز مهربان من
میهن ما تیره شدست
دشمن ما خیره شدست
نگر که غم چیره شدست
هرمز مهربان من
ساغر ساقی بشکست
چنگ و چغانه بگسست
پیاله در خون بنشست
هرمز مهربان من
قافله، غافل چو رود
به کعبه ی گِل برود
به سوی دل، نمیرود
هرمز پر توان من
آن گل سرخ سهرورد
توسی پر شادی و درد
«حافظ مغ» نگر چه کرد
هرمز پر توان من
بهشت ایران بنگر
دوزخ یاران، سر به سر
دین بهی ات در به در
هرمز پر توان من
