امید عطایی فرد
و شما سه گروه باشید: گروه فرخنده ی راست؛ چه گروه فرخنده ای! و گروه شوم چپ! چه گروه شومی! و گروه پیشاهنگان پیشرو که مقربان هستند در بهشت پر نعمت. بسیاری از پیشینیان و اندکی از پسینیان بر سریر های زربافت روی در رو همف تکیه زده باشند. پیرامونشان نوجوانان همیشه جوان می گردند با کوزه ها (اکواب) و ابریق ها و جامی پر از شرابی که نه سردرد یابند و نه مست شوند. از هر میوه که می خواهند، بر می گزینند و گوشت پرندگان. و حوریان زیبا چشم که مانند مروارید پوشیده هستند. پاداش است برای کارهایی که کردند. در آنجا سخن بیهوده نشنوند و هیچ بزمی ندارند، مگر سخنی همه نیکو و خوش... یاران دست راست هستند در میان درختان سدر بی خار و درختان پر برگ «مورد»، و سایه گسترده و آب های ریزان و میوه های فراوان، که نه به سر می آید و نه ممنوع می شود. و بر بستر ها دوشیزگانی را نهادیم که دلباخته ی شوهران همسان خود هستند.1
وقتی پسر انسان با جلال خود همراه همه ی فرشتگان می آید، بر تخت پادشاهی خود خواهد نشست و تمام ملل در حضور او جمع می شوند. آنگاه او... آدمیان را به دو گروه تقسیم خواهد کرد.. آنگاه پادشاه به آنانی که در سمت راست او هستند خواهد گفت: «ای کسانی که از جانب پدر من برکت یافته اید، بیایید و وارث سلطنتی شوید که از ابتدای آفرینش عالم برای شما آماده شده است.»..آنگاه به آنانی که در سمت چپ او هستند خواهد گفت: «ای ملعونان، از من دور شوید و به آتش ابدی که برای ابلیس و فرشتگان او آماده شده است بروید» ... و آنان به کیفر ابدی خواهند رسید ولی نیکان به حیات جاودانی وارد خواهند شد.2
چون روان مردمان به پل چینود رسد، گناه و صواب را به ترازو نهند و اگر ثوابش به اندازه ی یک تار موی دوک بیشتر باشد، پس به بهشت هدایت کنند. اگر گناهش به اندازه ی یک مژه بیشتر باشد به دوزخ هدایت کنند.3
درباره ی همستگان(برزخ) در ارداویراف نامه می خوانیم:
به جایی فراز آمدم و دیدم روان مردمی چند را که به هم ایستاده اند. پرسیدم.. که ایشان کیستند و چرا ایدر ایستند؟
... گویند که: این جای را همستگان خوانند و این روان ها تا تن پسین این جای ایستند، روان مردمانی که کرفه (ثواب) و گناهشان برابر بود.. بادافره ی ایشان را از گردش هوا است؛ سردی یا گرمی. و ایشان را پتیاره ی دیگری نیست.
در مورد برزخ این معلوم است که از زمین تا ستاره پایه است. و به جز سرما و گرما، آنان (برزخیان) را هیچ آفت دیگری نیست4
در «اوپانیشاد» فردوسِ رستگاران اینگونه نموده شده: بهشتی که در آن هیچ ترسی نیست... در آن بهشت از پیری نگرانی نیست و مردم آنجا از گرسنگی و تشنگی رهایی یافته و بی اندوه شده همیشه در سرور می باشند.
به نوشته ی «مینو خرد»: چنین پیداست که برای پارسایان، چه مرد و چه زن، پس از در گذشتن، خوشترین خوراک ها را می برند.. و او را به تخت کاملاً زینت شده می نشانند. و تا ابد در خوشی کامل با ایزدان مینوی، جاودانه می ماند{..} پارسایان در بهشت، آسوده از پیری و مرگ و بیم و غم و آسیب اند. و همیشه پر مزه و خوشبوی و خرم و پر شادی و پر نیکی اند. و هر زمان باد خوشبوی و بویی همانند بوی گل به پذیره ی آنان آید که از هر خوشی، خوشتر و از هر عطر، خوشبوتر است. آنان را از بودن در بهشت، سیری نیست. و نشست و حرکت و دیدار و شادمانیشان با ایزدان و امشاسپندان و مومنان است تا ابد.
«ارداویراف» درباره ی بهشتیان می گوید:
آن روان هایی را دیدم.. بدان جامه ی زرنشانده و سیم نشانده و از همه ی جامه ها درخشان تر.. بدان جایگاهِ بسیار زرین، بستر خوب و بالش را با فرش شایسته دیدم.. دیدم که روشنی ستاره و ماه و خورشید همانا از ایشان می تابید و به رامش مندی در روشنی فضا می رفتند. آن بهشت پرهیزگاران را دیدم که روشن، همه آسانی و فراخی، و پر اسپرغم خوشبوی همه رنگ، همه بشکفته، و روشن و پر فره و پر شادی و پر رامش بود، که کس از او سیر نداشت.
از دیدگاه «زادسپرم»: هر مردی را که در زمین یک زن است، آن گاه او را همان گونه است. کسی که او را زن بسیار بود، آنگاه او را زنان بسیار باشند، کسی که او را زن نبود، زنی هم قد و هم چهره(هم سرشت) پیش ایستاده باشد. مرد آن یک زن هم سرشت را آنگاه از همه دوشیزگان زمین دوست تر دارد. زن نیز با مرد، خویش جفت شود و نیز با دیگری لذت نبرند. /
بهشت آسمانی بیگانه با نمایه های زمینی نیست. برای نمونه در «آبان یشت» می خوانیم: آناهیتا همواره بسان دوشیزه ای جوان و برومند و خوش اندام، کمر بر میان بسته، راست بالا، آزاده و پاک دامان که جامه ی پرچین و گرانبهایی در بر دارد، آشکار می شود. آناهیتا همان گونه که شیوه ی اوست، برسم در دست و گوشواره ی زرین چهار گوشه ای در گوش، و گلوبندی بر گلوی زیبای خود دارد. آناهیتا کمر بر میان بسته است تا پستان هایش بر آید و زیباتر بنماید و دلنشین تر گردد. بر فراز سر آناهیتا تاج زرین هشت گوشه ای جای دارد که بسان چرخی ساخته شده، چنبری از آن پیش آمده و با نوارها زیور یافته و با سد ستاره اراسته است{...} آناهیتا بسان دوشیزه ای زیبا.. کفش های زرین در پا کرده و با زیورهای فراوان آراسته، روان گشت. /
در «ارت یشت» آمده: تخت هایشان بر پاست و خوب گسترده شده، خوشبو، خوب ساخته شده، با بالش ها آراسته با پایهای زرنشان... زنان عزیزشان روی تخت های زیبا با بالش های آراسته ی خود آرمیده و خود را زینت می کنند با دستبند، گوشواره ی چهارگوشه برای نمایش آویزان، و طوق زرنشان.. کنیزکشان (دختران) نشسته خلخال ها به پا کرده، کمربند به میان بسته با تن زیبا، انگشت های بلند، بدن به اندازه ای زیبا که از برای نظرکننده لذتی است. /
در «رام یشت» آمده: او (ایزد رام) را بستود تهمورث زیناوند در روی تخت زرین، در روی بالش زرین، در روی فرش زرین نزد برسم گسترده با کف دست سرشار. /
در سروده ای مانوی، فردوسیان، با چنین سیمایی دارند:
گرانی و سستی بر تن آنان نیست و آسیب نباشد بر همه اندام های (آنان).
خواب گران، جام های آنان را (در بر) نگیرد و رویاهای فریبنده و گمراهی در آنان نیست. و فراموشی نیست بر اندیشه ی آنان.
گرسنگی و رنج نیست بدان سرزمین، و نه تشنگی. آب همه ی دریاها، شگفت خوشبو شود. بر تنی که، بیماری اندر نیست. در آنان نیست نه آفند(حمله) و (نه) جنگ
و ترس و وحشت در آنجا نیست. و... بر آن سرزمین، ویرانی بر آن نیست.
و همه بوستان (ها) خوشبو سراسر آن سرزمین پرتو افشاند. هر که بر آن سرزمین فراز رود ستاید آن منظر را . ارجمندند آنان به چهره بی آهو، و نه نزاری و پیری بر اندام آنان (است). و شادمان هستند با ستایش روشنی
همه پر شادی و نوای خوش دوست داشتنی. همه در تندرستی جاودان هستند . سرانجامی برای آنان نیست.
در قرآن آمده است:
بی گمان پرهیزگاران را کامگاری باشد، بوستان ها باشد یا درختان انگور، و دوشیزگانی نارپستان همسال، و پیمانه های پر. در آنجا نه سخن بیهوده شنوند و نه دروغ.5
و کسی را که از پیشگاه پروردگارش بترسد، دو بهشت است. آن دو بهشت نعمت های گوناگونی دارد. دو چشمه روان است. از هر میوه دو نوع باشد. تکیه زده باشند بر فرش هایی که آسترهای آن ها از دیبای ستبر (استبرق) است و میوه ی آن دو بهشت در دسترس باشد. در آنجا دوشیزگانی باشند که از دیده از همه فرود داشته اند و هرگز کسی به آن ها نرسیده است. گویی یاقوت و مرجان هستند. دون آن دو بهشت، دو بهشت دیگر است که سبز سیرند. در آن دو بهشت، دو چشمه جهنده باشد. میوه ها هست و خرما و انار. در آنها زنان نیک سیرت و زیبا روی باشند. حورانی که در خیمه ها نگاه داشته شده اند و دست هیچ کس به آنان نرسیده است. تکیه زده باشند بر بالش های سبز و پشتی های نیکو.6
به بهشت در آیید شما و همسرانتان شادمان. بر آن ها می گردانند کاسه هایی از زر و سبوها و در آنچه نفس ها آرزو کنند و دیدها لذت برند، و شما در آن جاویدان بمانید و این همان بهشتی است که شما آن را به میراث بردید، به پاداش آنچه می کردید. شما را در آن، میوه های بسیار است که از آن ها می خورید.7
بی گمان اهل بهشت در آن روز به کاری شادمانند. ایشان و همسران ایشان در سایه ها و بر تخت های آراسته تکیه زده باشند. ایشان را در آنجا میوه ها باشد و آنان راست هر چه آرزو کنند.8
در بهشتی عالی، هیچ گفتار لغو نشنوند. در آنجا چشمه های روان باشد. در آنجا تخت های بلند باشد. و کوزه های شراب نهاده، و بالش های در کنار هم و فرش های گسترده.9
بی گمان خدا آن کسان را که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، به بهشت هایی در آورد که از زیر آنها نهرها جاریست. در آن آراسته شوند از دستبندها، از زر و مروارید و پوشاک آن ها در آنجا از دیبای نرم باشد.10
ز قطران و از آتش و زمهریر ز فردوس و جوی می و جوی شیر
ز کافور و از مشک و ماء معین/ درخت بهشت و می انگبین
همان تاج یاید همان گوشوار/ همه سالها با بوی و رنگ و نگار
شفیع از گناهش محمد بود/ تنش چون گلاب مصعد بود11
مومنان در جایگاهی امن باشند. در بهشت و چشمه ساران که جامه ای از «سندق» و «استبرق» بپوشند؛ روی بر روی آورده. و هم چنین با حورالعین هم جفت قرار داده ایم. فراخوانند در آنجا هر میوه ای را بی بیم12
آن گروهند که ایشان راست بوستان های عدن که از زیر آن ها نهر ها روان می شود. در آنجا آراسته می شوند از دستبند های زرین و جامه های سبز می پوشند از «سندس» و «استبرق» و در آنجا بر تخت ها تکیه می زنندو بهشت، نیکو پاداشی است و نیک آرامگاهی.13
پی نوشتها:
1.سوره الواقعه، ایه 7 تا 37.
2.انجیل متی/46-31:25.
3.روایت پهلوی، ص 12.
4.مینوی خرد، ص 21.
5.سوره النباء، آیه 31 تا 35.
6.سوره الرحمن، آیه 46 تا 78.
7.سوره الزخرف، آیه 69 تا 73.
8.سوره یس، ایه 55 تا 57.
9.سوره الغاشیه، آیه 8 تا 16.
10. سوره حج، آیه 23،رهنما.
11.شاهنامه، نامه سعد وقاص به رستم فرخزاد.
12.الدخان، 51 تا 55.
13.الکهف،31.
دنباله دارد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر