ل.و.کینگ: تاریخ بابل/فصل هفتم
دولت میتانی تحت سلسله ی آریایی خود، به منزله ی مانعی در راه توسعه ی آشوریان بود... دولت میتانی در عین اعتلای قدرت خود، ظاهراً نواحی جنوبی آشور را ضمیمه و تا مدتی بر «نینوا» حکمروایی کرده است.
احمد بهمنش:تاریخ ملل قدیم آسیای غربی
میتانی که در هزاره دوم ق.م نقش مهمی در تاریخ سیاسی آسیای غربی بر عهده داشت، به سرزمینی گفته میشد که در شمال بابل و میان رودخانه های دجله و فرات واقع بود.این سرزمین را مصریان و اهالی سوریه: «نهرین: یا «ناهارینا» میخواندند. پایتخت این کشور «واشوگانی» بود.
دیاکونوف: تاریخ ماد
ماتیانیان که نویسندگان تورات دریاچه ارومیه را به نام ایشان دریاچه ی «ماتیان» یا «مانیان» خوانده اند، محتملاً هوری بوده اند. اصطلاح matienon را از دیرباز با میتانی mitanni كه نام دولت هوریان در بین النهرین (هزاره دوم ق.م) بوده، مقایسه میکنند{...} «فورر» فرمانروایان میتانیایی را با «اومان مندا» در متون بابلی و آشوری، یکسان دانسته{...} به گفته «پراشک» و عده ای دیگر از محققان، «اومان مندا» از لحاظ منشا دارای وجه مشترک با مادهاست. اصطلاح مزبور در هزاره دوم و حتی سوم ق.م نیز دیده میشود{...} در کتیبه های آشوری از کشور «مهری» یاد شده است. بعدها در قرن هفتم ق.م گفته شده که بخشی از مردم «ماد» به زبان «مهرانی» سخن میگفتند. گمان میرود اگر اصطلاح mehri وmehrani را با نامی که «آواریان داغستان» خویشتند را به آن میخواندند، یعنی : مار (maar) و maarulai مربوط سازیم، خطر کرده ایم.{؟!}
یادداشت{از امید عطایی فرد}:
دیاکونوف خود را به آب و آتش زده تا هر گونه پیوستگی میان نامهای «مادا» و «متیه نوی» (metienoi) را منکر سازد(ص 583). همچنین خطری که دیاکونوف از آن می هراسد، خطری علمی نیست بلکه خطری است سیاسی که حکایت از افتادن سرزمینهای ایرانی به کام روسها دارد! وگرنه به گفته ی خودش، در زمان ارمنی قدیم، ماد را «مار» میخواندند.
اومستد: تاریخ شاهنشاهی هخامنشی
نقش های قبری های مصری نشان می دهد که آنها {میتانی ها} از نژاد پاک شمالی هستند که فرزندانشان کردهای شمالی نژاد ایرانی زبان مانده اند.
بن مایه:کتاب ایران بزرگ، رویه 85 و 86. پژوهشی از امید عطایی فرد.انتشارات اطلاعات
با سپاس از یزدان صفایی
دولت میتانی تحت سلسله ی آریایی خود، به منزله ی مانعی در راه توسعه ی آشوریان بود... دولت میتانی در عین اعتلای قدرت خود، ظاهراً نواحی جنوبی آشور را ضمیمه و تا مدتی بر «نینوا» حکمروایی کرده است.
احمد بهمنش:تاریخ ملل قدیم آسیای غربی
میتانی که در هزاره دوم ق.م نقش مهمی در تاریخ سیاسی آسیای غربی بر عهده داشت، به سرزمینی گفته میشد که در شمال بابل و میان رودخانه های دجله و فرات واقع بود.این سرزمین را مصریان و اهالی سوریه: «نهرین: یا «ناهارینا» میخواندند. پایتخت این کشور «واشوگانی» بود.
دیاکونوف: تاریخ ماد
ماتیانیان که نویسندگان تورات دریاچه ارومیه را به نام ایشان دریاچه ی «ماتیان» یا «مانیان» خوانده اند، محتملاً هوری بوده اند. اصطلاح matienon را از دیرباز با میتانی mitanni كه نام دولت هوریان در بین النهرین (هزاره دوم ق.م) بوده، مقایسه میکنند{...} «فورر» فرمانروایان میتانیایی را با «اومان مندا» در متون بابلی و آشوری، یکسان دانسته{...} به گفته «پراشک» و عده ای دیگر از محققان، «اومان مندا» از لحاظ منشا دارای وجه مشترک با مادهاست. اصطلاح مزبور در هزاره دوم و حتی سوم ق.م نیز دیده میشود{...} در کتیبه های آشوری از کشور «مهری» یاد شده است. بعدها در قرن هفتم ق.م گفته شده که بخشی از مردم «ماد» به زبان «مهرانی» سخن میگفتند. گمان میرود اگر اصطلاح mehri وmehrani را با نامی که «آواریان داغستان» خویشتند را به آن میخواندند، یعنی : مار (maar) و maarulai مربوط سازیم، خطر کرده ایم.{؟!}
یادداشت{از امید عطایی فرد}:
دیاکونوف خود را به آب و آتش زده تا هر گونه پیوستگی میان نامهای «مادا» و «متیه نوی» (metienoi) را منکر سازد(ص 583). همچنین خطری که دیاکونوف از آن می هراسد، خطری علمی نیست بلکه خطری است سیاسی که حکایت از افتادن سرزمینهای ایرانی به کام روسها دارد! وگرنه به گفته ی خودش، در زمان ارمنی قدیم، ماد را «مار» میخواندند.
اومستد: تاریخ شاهنشاهی هخامنشی
نقش های قبری های مصری نشان می دهد که آنها {میتانی ها} از نژاد پاک شمالی هستند که فرزندانشان کردهای شمالی نژاد ایرانی زبان مانده اند.
بن مایه:کتاب ایران بزرگ، رویه 85 و 86. پژوهشی از امید عطایی فرد.انتشارات اطلاعات
با سپاس از یزدان صفایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر